En toen was het alweer mijn ( Wilma) beurt om te schrijven.
Dat is altijd een proces van weken omdat ik terug ga denken aan de hele afgelopen periode.
Ik bekijk dan ook alle bijbehorende foto’s.
Elke keer ben ik verbaasd hoeveel er gebeurd is en hoe snel de tijd is gegaan. Daarna komt het moeilijkste: kiezen uit dit alles wat je gaat vertellen.
Ik hoop dat jullie uit deze nieuwsbrief weer merken hoe gezegend wij ons weten dat we hier kunnen wonen en het werk doen wat wij als onze missie zien.
We draaien de boel om dit keer: We maken zelf uit aan wie we ons geld willen geven!
Het UWV blijkt jarenlang ongemerkt en vooral onterecht uitkeringen te hebben doorbetaald aan gedetineerden.
Het moet niet gekker worden!
Gevangenen in Albanie leven in een eindeloze monotonie. Hun dagen slijten ze met niks doen, om de volgende dagen en weken en maanden opnieuw – niks te doen.
Via ons nieuwe project “Een einde aan de Leegte” bieden we gevangenen in Albanië activiteiten door middel van Schrijven!
U, Jij kunt dit mogelijk maken. Door een bewuste bijdrage te geven.
Geen onterechte uitkering zoals het UWV heeft laten gebeuren, maar een gerichte bijdrage met positieve gevolgen!
Met jullie bijdrages bieden we vele honderden gevangenen de mogelijkheid om hun uitzichtloze leven weer zin en inhoud te geven.
Vervolgens gaan we de beste bijdrages bundelen en uitgeven in het Albanees en in het Nederlands. Hou de publicatie dus in de gaten!
Wat houdt het programma Einde aan de Leegte in? Gewerkt wordt aan het doorbreken van het lege bestaan in de gevangenis, en aan het herstel van zelfwaarde en relaties met het thuisfront.
Allereerst krijgen gevangenen in meerdere gevangenissen les in schrijven – Wat schrijf je, aan wie schrijf je, hoe verwoord je eea, geef je gedachten de ruimte…
Na de eerste activiteiten dagen we de gevangenen uit om naar hun naaste familie te schrijven, hun vrouw, moeder, kinderen, familie-leden.
Daarna vragen we hen hun mening te geven over thema’s als bv. vertrouwen, eerlijkheid, verantwoordelijkheid. De beste bijdrages bundelen we en drukken die af in een of twee boekjes. Die boekjes gebruiken we om de gevangenen meer eigenwaarde te geven. Tegelijkertijd publiceren we dit om het stigma op gevangenen te verminderen – ‘lessen uit de gevangenis….’
Bron van UWV problematiek:
https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2291102-minister-koolmees-problemen-uwv-nog-groter-dan-gedacht.html
Een nieuwsbrief van Fred en het gevangenen werk. Volgende keer weer een update vanWilma.
met super zus Lois
Maar eerst ons gezamenlijk nieuws:
ZANE Ilaj is ons 4e kleinkind, op 12 februari geboren bij Joram en Maaike en broertje van Lois. Zane doet t geweldig goed. We wensen hem veel Zegen over zijn leven, en voor iedereen om hem heen.
“ach één handtekening, wat maakt dat uit” Vorige week kwam een jonge buurvrouw langs op kantoor. Kun je even tekenen dat ik met succes m’n stage bij jullie heb afgerond. Dan krijg ik straks een betere baan. Ik had haar nog nooit gezien.
Maak je geen zorgen, zei ze nog, ik ga niks doen hoor. ’t Is alleen om een betere CV te hebben.
Corruptie komt helaas nog heel veel voor, in alle lagen van de samenleving.
Menswaardige ziekenboeg
Helaas is een beschuldiging ook snel gemaakt. Eind vorig jaar hebben we een prachtig renovatie-project gedaan met Nederlandse vrijwilligers in de gevangenis van Rrogozhine. De directeur van de gevangenis is een vriend van mij. Hij had alles tot in de puntjes geregeld zodat we de ziekenboeg konden opknappen tot een professionele, menswaardig plek. Een paar dagen nadat het project klaar was werd hij op non-actief gesteld, vanwege fraude voor zo’n 200 euro. Niks te maken met ons project. Nu, maanden later is hij nog niet gerehabiliteerd.
Man wat een geweldig werk Ons team telt 20 personen waaronder 11 kapelaans (gevangenis-dominees) en 3 maatschappelijk werkers.
Samen met 70 vrijwilligers bezoeken we gevangenen door heel Albanie.
Met ruim 50 kerken samen zorgen we dat kinderen onderwijs volgen, helpen we honderden gezinnen de armoede te boven te komen, en helpen we ex-gevangenen om terug te kunnen keren in hun eigen gezin en in de maatschappij. Hieronder staan een aantal pagina’s uit ons jaar-rapport voor 2018.
Hoe zo’n boekje ons mooie werk zo treffend in beeld kan brengen, ik kan er naar blijven kijken. Klik hier maar eens.
Zoveel steun om ons werk te kunnen doen, zoveel partners om mee samen te werken, zoveel impact in de levens van mensen aan de onderkant van de samenleving, ik ben er blij van.
Pas op de plek
Na jaren hard werken aan goede contacten met almaar wisselende ministers, directeuren, politie chefs en hoofden van de educatieve staf lijkt het alsof we onze plek hebben gevonden. Veranderingen van mensen of wetgeving verstoren niet zomaar meer ons werk; directeuren nodigen óns uit om activiteiten in hun gevangenis te starten; kerken zijn bijna vereerd als we met hen willen samenwerken; en de overheid nodigt ons steeds vaker uit om mee te denken met nieuwe wet- en regelgeving. Het is een bijzondere situatie, een bevoorrechte situatie ook, die we koesteren.
Geen reden tot overmoed, maar wel een reden tot dankbaarheid.
Het lijkt een beetje op ‘oogsten wat we gezaaid hebben’.
Tegelijkertijd is dat ook reden om dan weer vooruit te kijken – blijft de situatie zoals die is, moeten we misschien zaken anders gaan doen? Wat kunnen we verbeteren?
De situatie in Albanie is verre van perfect, er blijft genoeg werk aan de winkel. Ik vind het een hele uitdaging om hiermee bezig te zijn. Een leuke uitdaging, en tegelijkertijd een spannende. Wat gaat de toekomst brengen.
Dit verhaal wordt beslist vervolgd ……
Zomerse dagen Tsja, en als dan de lente begint, dan ga je t verschil met Nederland wel merken. Als het zonnetje schijnt is t ook gelijk erg lekker. Eindelijk hebben we de motor weer gepakt en zijn we t land in gereden. Prachtig.
Net achter ons huis wordt de Rruga e Arberit aangelegd, de Koninklijke weg. In de 12e eeuw waren de Arber de heersers over het gebied dat nu Albanie is.
De weg dwars door de bergen is met recht Koninklijk, maar dan vanwege de majestueuze bergen en vergezichten. Eén en al genieten om daar te rijden of te lopen.
Na bijna 11 jaar zijn we nog steeds onder de indruk van de pracht van het land, terwijl het ons tegelijk bijna therapeutisch ont-stressed. Als je de tijd hebt heb ik hier een aantal foto’s van het prachtige Albanie.
Ons huis in Elburg We zijn nu bijna 11 jaar in Albanie, en al die tijd hebben we veel geluk gehad dat we ons huis in Elburg hebben kunnen verhuren. De huidige bewoners gaan er rond juni/juli uit, en gelukkig hebben zich al nieuwe huurders gemeld!
Maar na zoveel jaar is het nu wel tijd voor enig onderhoud.
We zoeken iemand die dit onderhoud samen met ons en voor ons wil ‘uitvoeren’, samen met een paar handige personen. Sommige klussen kunnen worden uitbesteed, maar het zou fijn zijn als er iemand is die dit wil coördineren. We hebben overleg met de huidige én nieuwe huurders en denken dat dit rond eind juli zou moeten plaatsvinden.
Als je wilt helpen neem dan even contact op met mij, via email of facebook.
Mocht je ons willen steunen om ons werk te kunnen blijven uitvoeren, dan kan dat via het tabblad Meehelpen op deze site, of via giften aan onze kerk in Nederland:
Tav : VEG Elburg Zendingscommissie
Bank nr : NL56.RABO.038.477.8453
Ovv : werk Fred en Wilma
Via de volgende link kunt u de volledige informatie lezen over het AVG beleid van de stichting Gevangenenzorg Albanie – AVG – Privacy beleid
Meer bewegen, dat heb ik me tot doel gesteld. Als je vijf minuten bij kantoor vandaan woont, het ’s avonds vroeg donker is, en je de hele zaterdag studeert, dan komt er zand in de radertjes. Dus ik heb me voorgenomen om elke ochtend direct als om 6.00 uur mijn wekker gaat mijn wandelkleren aan te schieten die al klaarliggen, en over de nieuwe boulevard langs het oude treinstation heen en terug te wandelen. Als ik dan om kwart voor 7 terug thuiskom, begint mijn dag als gebruikelijk.
Klik op de foto voor het hele verslag
Zie voor ons jaarverslag: Raporti ShKBSh 2018
(pas op, je komt er geheid van in beweging!)
Esther Klaassen is sinds 2017 Directing Manager bij Shkbsh Prison Fellowship Albania
“Stap over de streep…. als je uitziet naar de samenwerking met GZB de komende vier jaar” – de hele groep stapte over de streep.
“Stap over de streep…. als je naar een andere baan gesolliciteerd hebt afgelopen maand” – niemand stapte over de streep.
Het werk van Sh.K.B.Sh., in de gevangenissen en met de families van gevangenen, zou niet mogelijk zijn zonder de trouwe (financiële) support van vele partners. Eén van die partners, de GZB, heeft Sh.K.B.Sh. substantieel ondersteund in de afgelopen elf jaar. Op 25 januari 2019 hadden we de formele kick-off van het nieuwe 4-jarenplan tussen onze organisaties, waarin gefocust wordt op de ontwikkeling van de organisatie en specifiek het werk van onze kapelaans in de gevangenissen. GZB deelt de wens van Sh.K.B.Sh. om een missionaire kerk in elke gevangenis te zien ontstaan, en wij zijn dankbaar voor de voortzetting van hun ondersteuning om ons te helpen dit te realiseren.
‘Stap over de streep’ was een van de activiteiten die we deden op de kick-off dag. We leerden elkaar beter kennen, we waren verbonden in bidden en zingen, we maakten onze ‘core values’ zichtbaar en we verzorgden een training over programma evaluatie.
Als je met ons meedroomt over een kerk in elke Albanese gevangenis, stap dan over de streep door ons financieel, met gebed of op wat voor manier dan ook te ondersteunen. We zijn dankbaar voor jullie betrokkenheid!
We zijn nu bijna 11 jaar in Albanie, en al die tijd hebben we veel geluk gehad dat we ons huis in Elburg hebben kunnen verhuren. De huidige bewoners gaan er rond juni/juli uit, en gelukkig hebben zich al nieuwe huurders gemeld!
