Adelina is 20 jaar betrokken op het gevangenenwerk in Albanië.
Als jonge vrouw ging ze mee voor bezoeken en evangelisatie activiteiten naar de vrouwengevangenis met de toenmalige oprichters van Gevangenenzorg Albanie (Sh.K.B.Sh. in het Albanees). Dat is nu al 20 jaar geleden.
Later, als werkende vrouw, wilde ze niet alleen materieel bezig zijn en meldde zij zich weer aan als vrijwilliger om gevangenen te bezoeken. Door haar werk werd dat na verloop van tijd onmogelijk. En nu is ze ook alweer jarenlang schoonmaakster op ons kantoor. Ze doet haar werk met passie en is daarnaast ook betrokken op de organisatie. Daar geeft ze ook geregeld haar mening over. Positief gelukkig 🙂
Hieronder is haar oproep om ons werk door te laten gaan. Doe méé.
Wil je meedoen met de actie in de video, klik dan HIER
Blijf op de hoogte van ons werk in Albanië. Schrijf je in op onze updates.
Vrijdag 12 maart 16.30u is onze eerste Doe Mee Online bijeenkomst.
Online meetings, korte updates en interessante videos geven een inzicht in het werken met gevangenen, hun kinderen en families en vooral – wat een prachtige resultaten we vaak zien.
Schrijf je nu in (email: meeting@shkbsh.com) en je wordt automatisch op de hoogte gebracht van de maandelijkse online ‘Doe Mee’ meeting. Jouw betrokkenheid maakt veel mogelijk, het doet er toe!
Na bijna een jaar kunnen we de gevangenissen weer in, terwijl ons werk met de gezinnen van gevangenen nooit is gestopt. Door middel van onze projecten bieden we kansen aan kinderen en tieners waardoor ze uit de greep van criminaliteit kunnen blijven. Het aantal kinderen en tieners in onze programma’s groeit, en daarmee ook onze impact op hun levens.
Soms krijgen we zomaar een inkijkje hoe situaties samenkomen op een bovennatuurlijke manier.
wie wil er geiten
Kort geleden was Festim, onze gevangenis kapelaan bij een gezin waarvan de vader in de gevangenis zit. De moeder van het gezin vertelde dat het voor hen een enorm verschil zou uitmaken als ze een paar geiten zouden hebben. Daar had Festim niet direct een antwoord op.
De volgende !! zondag, nadat de kerkdienst was afgelopen, komt er iemand naar Festim toe en vraagt: ‘weet jij misschien iemand die een stel geiten zou willen wil hebben? Nou, zeker wel!
Ilir – onze Diakonia werker, was daarna op bezoek bij een ander gezin. Om verschillende redenen kan de vader niet werken of het huis verlaten. De familie verzuchtte: ‘als we een koe zouden hebben waar hij (vader) voor zou kunnen zorgen, dan zou die koe voor extra eten en inkomen kunnen zorgen.’
Dezelfde week krijg ik een enthousiast bericht uit Nederland dat iemand specifiek genoeg geld heeft gegeven voor een koe om aan één van onze gezinnen te doneren.
Koe van Ermelose vrienden
Dit soort toevallige gebeurtenissen doet me denken aan de de onveranderlijke belofte van God, .. “en de hoop die voor ons ligt” (Hebreeën 6:18,19). Ook al lijkt de wereld vaak pikzwart en oneerlijk, Gods beloftes aan ons zijn echt en onveranderlijk.
Dan zijn dit soort ‘doorkijkjes’ met de geiten en de koe een soort van knipoog van boven, dat onze God weldegelijk betrokken is op ons. ’t Kan nog serieus tegenzitten, maar er komt een moment dat de Hoop doorbreekt.
GZB vrouwen helpen
Wat een bijzondere gedachte, dat wij blijkbaar figureren in Gods plannen, ook al zijn we er vaak niet eens van bewust. Ik ben blij met dit soort momenten.
Maar behalve een hemelse Choreograaf is er toch nog 1 dingetje van belang. Wijzelf, als we bereid zijn om ons werk te doen.
Wij van de gevangenenzorg organisatie moesten wel op bezoek bij de families, om naar hen om te zien. Niet wetend wat de mogelijkheden zouden zijn, maar wel gaan.
Onze vrienden, de amerikaanse dominee met zijn geiten, de Ermelose vrouwen met hun koe, en zoveel meer mensen die we soms niet eens kennen, zij moesten wel toegeven aan ‘hun gevoel’ om te willen helpen. Anders was het niet bij elkaar gekomen. Niet op deze meesterlijke manier.
Een stel geiten, een koe, een glimlach, duizend euro, je weet vaak niet hoe dit past in God’s practische planning.
Maar als je ziet dat het past, is het zo ontzettend de moeite!
Hartelijk Dank, Rrofsh!!
Wat zijn we blij met onze ‘nieuwe’ auto”s – een Volvo en een Mercedes. Wel 10.000 euro is opgehaald, met bijzondere dank aan de inzet van de Tfc en onze thuisgemeente in Elburg en Nunspeet. Beide auto’s zijn al volop en tot grote tevredenheidingezet. En wat een genot om niet meer elke week naar de garage te hoeven.!
Dream Academy
Eva’s weg gaat omhoog!
Je vader was alcoholist en gewelddadig en het gezin leeft in diepe armoede, zelfs nadat vader naar de gevangenis moet. Jij ligt wekenlang in het ziekenhuis om bij te komen van de opgelopen trauma’s. Eva, 16 jaar, overkwam dit, en ondanks alles wat ze heeft meegemaakt is ze nu de beste student van haar school!!
Voor Eva, en voor 30 andere jongeren zijn we Dream Academy begonnen. Een persoonlijk ontwikkelings-programma van 4 jaar waarin we uiteenlopende ervaringen en trainingen aanbieden. Het idee is dat de jongeren uiteindelijk weloverwogen keuzes kunnen maken mbt hun persoonlijke toekomst. En wij helpen hen hun dromen te realiseren. Mocht je meer willen lezen over dit project, klik dan hier
En we zijn begonnen!
Afgelopen maand zijn we serieus begonnen, er is hard gewerkt aan een trainingsprogramma, het handboek is geschreven, voor iedere jongere is een persoonlijke mentor gezocht, de mentors zijn getraind, en alle jongeren hebben hun handtekening gezet onder de ‘Golden Rules’ van de Dream Academy.
Om de jongelui te leren om zelf actief te worden, hebben we ze allemaal opdracht gegeven om tenminste één boek te lezen en daar op onze bijeenkomst van te vertellen.
Eén meisje vertelde enthousiast over haar boek, en zei ‘ik vond het zo leuk, ik heb er al VIER gelezen’.
Ons Gevangenen werk gaat GOED
Een geweldige opkomst
Het volgende schrijft mijn collega vandaag naar mij, wat verschillende psychiatrisch zieke gevangenen haar vandaag vertelden:
…. Je weet niet half hoe blij we zijn als jij komt. Jullie (Shkbsh) zijn onze familie, terwijl onze eigen familie ons heeft vergeten. Met spanning wachten we wanneer jullie weer komen, zodat we onze zorgen even kunnen vergeten …….
Een andere collega, ook vandaag, zegt dat hij geen mooiere dag dan vandaag heeft beleefd in de gevangenis van Kruje – een soort TBS kliniek.
Aandachtig luisteren
De mannen daar hebben zelf bijeenkomsten gehouden tijdens zijn vakantie, en iemand aangewezen die uit de Bijbel zou vertellen. Daarna hebben ze op eigen initiatief en gratis een aantal cellen van mede-gevangenen geschilderd, waaronder die van moslims.
In onze vorige maandelijkse Team- Vergadering hebben we diepgaand gesproken over het thema ‘een kerk in de gevangenis’, ònze droom. Wat vinden we minimale voorwaarden, hoe kunnen we gevangenen stimuleren tot het nemen van eigen
Geslaagd
verantwoordelijkheid, kunnen wij al mensen benoemen als leiders, genoeg gespreksstof!
Dat leek de juiste discussie op het juiste tijdstip, want er komen berichten van verschillende gevangenissen waar gedetineerden zelf opstaan en verantwoordelijkheid nemen.
Geweldige berichten, en we zijn blij met elke vorm van steun die we hiervoor hebben gekregen. Met name de Nederlandse stichting GZB is een bijzondere partner in dit proces!
De familie Het is niet altijd eenvoudig om op afstand te zijn terwijl het grootste deel van ons familie-leven zich afspeelt in Nederland. Maar we worden goed op de hoogte gehouden van de belangrijke
ontwikkelingen, en hebben veel contact met de kinderen en kleinkinderen in Nederland en Ethiopië. We zijn maar wat verguld met onze kinderen en horen met genoegen over al hun uiteenlopende plannen.
Ook genieten we van hun bezoek – Judith en Michiel met Ilse en Elin zijn net anderhalve maand geleden geweest. Op dit moment zijn Joram, Maaike en Lois hier, met het geweldige nieuws dat zij in februari een baby verwachten. LEUK!
En onze oudste dochter Eline gaat binnenkort weer terug naar Italië.
Wilma en ik zijn de afgelopen tijd verschillende malen voor ons werk op reis geweest. Bizar dat we een week na elkaar in Boedapest moesten zijn. Gelukkig hebben we collega’s die erg betrokken zijn en die we het werk echt kunnen overlaten als we er niet zijn.
Voor nu wensen we jullie een goede vakantieperiode en Gods onmisbare zegen,
Fred en Wilma
Mocht je ons willen steunen om ons werk te kunnen blijven uitvoeren, dan kan dat via giften aan onze kerk in Nederland (belasting-aftrekbaar):
Tav : VEG Elburg Zendingscommissie
Bank nr : NL56.RABO.038.477.8453
Ovv : werk Fred en Wilma
Donaties voor onze projecten kan via deze link op deze site. Ook deze zijn belasting aftrekbaar.
Op de site is ook informatie te vinden over periodieke schenkingen.
AVG – Privacy beleid
St. Gevangenenzorg Albanië registreert uw Naam, Email adres, en voor zover bekend of van toepassing Adres en Bankrekeningnummer en donatiebedragen.
Uw gegevens worden nooit met externe organisaties gedeeld behalve op verzoek van de wettelijk geautoriseerde organisaties zoals de Belastingdienst en de Autoriteit Persoonsgegevens. In voorkomende gevallen zal daar melding van worden gemaakt.
Bovenstaande impliceert dat st. Gevangenenzorg Albanie geen aanvullende verplichtingen heeft mbt de AVG wet en regelgeving
Via de volgende link kunt u de volledige informatie lezen over het AVG beleid van de stichting Gevangenenzorg Albanie – AVG – Privacy beleid
Ik ben op de twee jaarlijkse bijeenkomst van Prison Fellowship (PFI) Europa en Centraal Azië en ik ben diep onder de indruk. Wat hebben veel mensen toch aansprekende verhalen!!!
Ik deel ze graag met je.
De huidige directeur voor Europa en Azie wordt in India als jongen van 8 naar een kindertehuis gebracht omdat zijn moeder niet meer voor hem kan zorgen. Hij is Hindoestaans, het tehuis is Christelijk, en wordt gefinancierd door één Nederlandse familie. De jongen wordt christen, de nederlanders betalen zijn opleiding, tot en met zijn universiteit. Daarna is hij verschillende malen in Nederland geweest op zoek naar deze weldoeners, zonder succes.
Hij zegt dat zo’n 80% van de jongeren waarmee hij opgroeide nu leiders zijn in wereldwijde christelijke organisaties en de donors weten waarschijnlijk van niets. Geweldig hoe hun trouwe support is beloond.
“Ik wil mijn kleinkinderen vertellen dat hun opa iets heeft gedaan voor de kinderen van gevangenen wereldwijd”. Dit zei de algemeen directeur (CEO) van PFI toen hij het bestuur overtuigde om een kinder sponsor programma te starten. Wat een statement. Het bestuur was om. Ik ook.
En hij ís nog niet eens opa!
Op dit soort bijeenkomsten hoor je de meest onverwachte verhalen. De Bijbel staat vol van oproepen om goed te doen voor mensen die het minder hebben. Des te verrassender en verfrissender is het om het verhaal van gewone mensen te horen.
Eén van de meest beruchte criminelen in Schotland was in de gevangenis tot geloof gekomen. Drugs, geweld, noem het maar, hij was de spil. Terry haar man was politie agent, had geholpen bij zijn arrestatie, en aan het geloof deden ze niets.
Dan komt de voormalige crimineel na zijn vrijlating bij de agent langs, maar doet niets anders dan te vertellen hoe hij tot geloof is gekomen. Die zagen ze echt niet aankomen…
Terry is nu sinds 29 jaar de nationale leider van PF Schotland. Haar man werd predikant. En onder haar leiding hebben nu duizenden gevangenen in Schotland een programma van verzoening doorlopen, sámen met slachtoffers van criminaliteit.
De voorzitter van het internationale bestuur van PFI doet zich graag voor als een boer van eenvoudige komaf. Uit Nieuw Zeeland, in z’n knauwerig Engels. Dat is wat hij zegt vanaf het podium.
Na een aantal persoonlijke gesprekken geeft hij toe dat hij verschillende bedrijven bezit, die tenminste 50% van
hun winst aan christelijke missies geven, meerdere miljoenen per jaar.
Ik zie die bedrijven als van God gekregen, zegt hij, wat kan ik dan anders doen?
De nieuwe directeur PF Engeland Wales heeft als verplichting op zich genomen om ALLE vrijwilligers te ontmoeten, precies op de plekken waar de vrijwilligers bijeenkomen. Alle 2500! Na 2 jaar heeft hij er 800 bezocht, soms 7 uur rijden om bij een gebedsochtend te zijn.
Prachtig! Ik ben oprecht blij dat ik bij Prison Fellowship International hoor, als Prison Fellowship Albania.
En ik ben blij met de tomeloze inzet van al mijn collega ‘strijders’ voor (ex-) gevangenen, hun kinderen en families.
Of zoals mijn Bulgaarse priester vriend Nikolai zegt: ‘For the least, the last and the lost’.
Om hen een nieuwe toekomst te geven waarbij ze Jezus mogen leren kennen, in gezonde gezinnen, en met steeds minder mensen in de gevangenis.
Ondertussen kan ik ook ècht wel genieten van de plek waar we samenkomen – Cascais in Portugal. Ik ga naar buiten, nog even genieten van de natuur en morgen een lange lange dag terug naar Albanie.
Ik ben op de twee jaarlijkse bijeenkomst van Prison Fellowship (PFI) Europa en Centraal Azië en ik ben diep onder de indruk.
minder hebben. Des te verrassender en verfrissender is het om het verhaal van gewone mensen te horen.
