In de regio opvangen – Wie heeft deze gedachte niet vaak gehoord, of misschien zelf gebruikt? Problemen oplossen daar waar ze zijn ontstaan. Fred Westerink werkt samen met zijn vrouw Wilma Verburg in Albanië. Fred is directeur van een organisatie die zich inzet voor rehabilitatie van Albanese gevangenen en hun gezinnen. Zowel binnen de gevangenissen als daarbuiten worden programma’s georganiseerd waardoor mensen niet meer terug de criminaliteit in hoeven.
Onze organisatie heeft 20 bevlogen mensen in dienst en werkt daarnaast met honderden vrijwilligers. Mannen die uit de gevangenis komen worden via een hulp-programma actief geholpen om een baan te vinden terwijl ze een klein inkomen krijgen voor de eerste onkosten. Aan de andere kant leven kinderen van gevangenen vaak in een sociaal isolement. Via de organisatie van Westerink krijgen ze weer kans op scholing en zelfs op doorstuderen.
Elke week kun je lezen over Albanezen die ontecht asiel aanvragen, problemen veroorzaken of betrokken zijn bij maffia praktijken. Westerinks’ organisatie past duidelijk binnen de definitie van ‘in de regio opvangen’. Maar het blijkt helemaal niet zo makkelijk om daar dan hulp voor te vinden. Westerink: “mensen beseffen niet altijd dat een mening als ‘Hulpverlening gaat het beste in de eigen regio’ ook opgevolgd moet worden door daden’. En met daden wordt dan financiele hulp bedoeld.
Elke Albanees die door deelname aan onze programma’s besluit om niet naar Nederland of Europa te komen, maar om een fatsoenlijke baan te zoeken in Albanie, is winst. En er worden nogal wat mensen bereikt. Vele honderden gevangenen doorlopen het interactieve programma ‘The Prisoner Journey’ over een aantal levensvragen. Maar ook honderden kinderen van gevangenen en hun gezinnen door het hele land worden actief geholpen.
Een cursus voor ALLE gevangenen
Zomaar twee opmerkingen van Albanese gevangenis bewakers : ‘Als iedereen zo was als die jongens die jullie cursus volgen, dan gaven we hen ’s avonds de sleutels en gingen wij naar huis’.
Of een andere bewaker die bezorgd was om zijn eigen zoon: ‘Ik wil dat mijn zoon wordt als jullie’.
Westerink: Ik zou willen dat mensen ons steunen in ons werk in Albanië – opvang in de regio. Een hele goede manier daarvoor is om een donatie te doen via stichting Gevangenenzorg Albanie die het werk in Albanie ondersteunt:
U vindt die via www.gevangenenzorgalbanie.nl
Als u op deze link klikt, heeft u de mogelijkheid direct te doneren
Het bovenstaande artikel is ook opgenomen in de digitale krant Veluweland.nl
Een bijzonder gelukkig, gezond en gezegend 2018 gewenst!
Ik hoop dat de feestdagen rust en gezelligheid hebben gebracht. Met alle drukte is dat vaak nog een hele opgave. Deze nieuwsbrief gaat met name over het gevangenen werk.
Wilma en ik zijn de Kerstdrukte ontvlucht naar het noorden van Albanie. Daar hebben we genoten van de schitterende natuur en een mooie Kerstnachtdienst, waar de pastoor in heerlijk plat-Albanees het Kerst evangelie uitlegde.
Dit jaar wordt het 10e jaar dat we in Albanie zijn. We zijn een week weg geweest voor bezinning op ons werk en onze toekomst, en hebben daar besloten dat we de komende jaren nog graag doorgaan met ons mooie werk in Albanie. Naast bezinning hebben we ook genoten van de mooiste wandelingen.
De afgelopen tijd hebben we natuurlijk op verschillende plekken Kerst gevierd.
Volgens traditie hebben we de kinderen uit ons Sponsor programma voor kinderen van gevangenen weer uitgenodigd voor een mooi feest. Meer dan honderd kinderen kwamen vanuit het hele land.
Het nationaal Circus met een echte circustent midden in Tirana bood ons gratis hun locatie PLUS hun acrobaten aan. De kinderen vonden het geweldig! Aan het eind kregen ze nog een schoenendoos mee.
Natuurlijk hebben we kerst in de gevangenissen gevierd, met schrille contrasten.
Met alle collega’s zijn we naar de gevangenis van Peqin gegaan om daar gezamenlijk kerst te vieren. Tot onze verrassing werden we na afloop spontaan toegezongen door een koor van gevangenen. Dàt was een bijzondere ervaring.
De gevangenen met psychische problemen in het gevangenis ziekenhuis in Tirana zaten in barre omstandigheden verkleumd onder een hoop dekens. Samen met Wilma èn de nieuwe kapelaan hebben we ze allemaal bezocht, een kerstkaart uit Nederland en een klein kado gegeven. Ik heb een afspraak met de staatssecretaris van justitie gemaakt om de onmenselijke situatie van deze zieke gevangenen nog eens te bespreken.
Ook hebben Wilma en ik samen kerst gevierd met de patienten in het psychiatrisch ziekenhuis in Elbasan. Daar weten ze de kerstkaarten uit Nederland het meest te waarderen!
Uit een ingekomen brief van een gedetineerde in Fier:
Ik wil graag uitgebreid beschrijven hoe blij ik ben met Paulin (onze gevangenis kapelaan) en de anderen uit zijn team dat ze elke keer met passie komen preken. Ze helpen ons om onze moeilijke momenten door te komen en om hoop te houden op een toekomst dat zelfs wij als zondaars deel mogen uitmaken van het koninkrijk van God.
vrijwilligers voor families van gevangenen
In de afgelopen jaren hebben we een trouwe groep vrijwilligers opgebouwd waar we bijzonder blij mee zijn.
Deze groep op de foto bezoekt onder meer families van gevangenen, en is vaak niet te beroerd om naar de verste dorpen en over de moeilijkste wegen te gaan.
Op deze manier worden geïsoleerde gezinnen geholpen door mensen uit de buurt. Er ontstaan hechte vriendschappen die vaak veel verder gaan dan onze projecten alleen.
Een geweldige hulp voor ons werk!
Ook deze winter kunnen we in totaal weer ruim 1600 voedselpakketten uitdelen aan gezinnen van gevangenen. En allemaal wordt dat in samenwerking met de lokale kerken gedaan, mooi om zo elkaar te kunnen versterken.
Ook de voedselbank van Wilma deelt dit jaar weer ruim 2000 voedsel pakketten uit.
Soms schijnt er licht over de moeilijkste situaties. Zo hebben we contact met 3 families in het noorden van Albanie die uit armoede (weer) bij elkaar wonen. Binnen die gezinnen zijn 3 moorden gepleegd, waarvan 2 vanwege bloedwraak. Uit elk gezin zit er nu iemand in de gevangenis, maar zij weten niet dat hun families tóch weer bij elkaar wonen. Een onmogelijke situatie.
Suela en Vita, onze gevangenis kapelaans is met Vita’s echtgenoot een aantal dagen naar deze families geweest, om verzoening te bewerken. De families bleken erg open voor ons initiatief, en ook voor het evangelie.
Een paar weken later hebben we de huizen van de families nog opgeknapt in het kader van ons Diakonia programma. Door alle goede berichten wilden andere familieleden nu perse ook helpen en meebetalen. Dat hebben we nog niet vaker meegemaakt!
Team Training – serieus werk!
In eerdere berichten meldde ik over ons proces van professionalisering. De komst van Esther Klaassen afgelopen jaar als nieuwe manager is daar erg helpend bij.
We werken aan verbetering van afspraken, rapportages, plannen en doelen stellen. Onze Albanese collega’s nemen dit gelukkig ook erg serieus. Verschillende collega’s zijn al naar me toe gekomen met voorstellen hoe zij hun kwaliteiten beter denken in te kunnen zetten.
Afgelopen jaar hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen van 3 collega’s, en 3 nieuwe collega’s verwelkomd. Vanaf vandaag zoeken we naar nog 3 nieuwe medewerkers.
Op dit moment zijn we met 2 organisaties in afrondend overleg over onze Dream Academy.
We willen een scholings- en trainings- programma bieden aan achtergestelde kinderen van gevangenen. Het programma gaat de tieners helpen hun horizon te verbreden en te dromen van grootse zaken. Aansluitend zorgen we voor de mogelijkheid om een gerichte opleiding te volgen, of om een bedrijfje te beginnen. Van één van de organisaties hebben we de toezegging voor 4 jaar al binnen.
In Februari en Maart komen we voor het eerst in onze 10 jaar wat langer naar Nederland. Dan kunnen we de verjaardagen van onze 2 kleindochters vieren EN de geboorte van ons derde kleinkind meemaken. We kijken er naar uit!
Ons werk biedt veel manieren om bij betrokken te worden, en we willen graag persoonlijk de mogelijkheden bespreken met iedereen die interesse heeft. Ben jij, of weet jij misschien een gelegenheid om ons werk te presenteren?
Gevangenenzorg, Voedselbank en Psychiatrie
Zoals jullie kunnen zien komen onze nieuwsbrieven altijd na een aantal maanden. Wil je nu beter bijblijven met wat er allemaal gebeurt, dan kun je je aanmelden voor nieuws updates, via de link rechts bovenaan deze pagina. Aanmelden, afmelden, het is zo gedaan.
Voor nu de allerbeste wensen nogmaals,
Nje vite mbaresi, shendet dhe plot bekime!
Fred en Wilma
Mocht je ons willen steunen om ons werk te kunnen blijven uitvoeren, dan kan dat via giften aan de kerk in Nederland (belasting-aftrekbaar):
Tav : VEG Elburg Zendingscommissie
Bank nr : NL56.RABO.038.477.8453
Ovv : werk Fred en Wilma
Donaties voor onze projecten kan via deze link op deze site. Ook deze zijn belasting aftrekbaar.
Op de site is ook informatie te vinden over periodieke schenkingen.
Het is eind van het jaar, en dit is DE kans om nog een wereld van verschil te maken.
Via ons programma Diakonia helpen we mensen in de meest beroerde situaties met practische hulp – stromend water voor een familie verzorgen, een paar ramen plaatsen waar de mensen in de kou leefden, een praktijkopleiding organiseren voor een jonge vent zonder kansen, een kachel voor een oma met 3 kleinkinderen – een aantal acties die we recent hebben kunnen doen.
Als je aan het eind van het jaar nog nadenkt om een donatie te doen, dan kan dat, klikhier (kies Directe Hulp). Het is niet moeilijk, en het geld komt gegarandeerd goed aan.
Ondertussen zijn we begonnen met ons Winterproject, waarin we honderden gezinnen basis hulp kunnen bieden, met met voedsel en brandhout. Super om te doen, in nauwe samenwerking met de lokale kerken. Op deze manier bieden we tegelijkertijd een gezond vrienden-netwerk. Belangrijk voor arme mensen!
Islam ontving zaaigoed
Gisteren was mijn collega Andi in de gevangenis, en een van de gedetineerden vroeg of Andi alstjeblieft langs zijn vrouw en 2 kinderen wilde gaan. Andi ging op bezoek, nam zijn eigen zoontjes mee, en was geschokt wat hij tegenkwam – zulke barre armoede! Het enige wat de vrouw vroeg was eten voor haar kinderen ‘BUKE’, wat ‘brood’ betekent in het Albanees. Dat gaan we geven. Maar ze heeft meer nodig dan alleen eten!
Nog steeds zijn er trieste situaties van mensen die (ook buiten hun schuld) helemaal niets mee krijgen van de ontwikkeling die Albanie doormaakt. Met jullie hulp doorbreken we die negatieve spiraal.
Als je wilt helpen, kun je op deze link klikken. (Directe Hulp). Donaties aan onze Nederlandse stichting zijn aftrekbaar voor de belasting.
De hartelijke groeten uit Albanie, hartelijk dank voor jullie betrokkenheid en inzet!
Gezegende Kerstdagen en een Feestelijke start voor het nieuwe jaar gewenst!
Met ontzetting heb ik vanavond het Albanese nieuws gevolgd – zondagavond, politiek. De minister president gebruikt de meest schunnige en grove benamingen voor de leiders en leden van de oppositie. En ook de oppositie laat zich horen van hun slechtste kant. “Dief, leugenaar, kleine ettertjes, minderwaardige onvolgroeide kloon”- dit zijn zomaar een aantal gebruikte termen van de vertegenwoordigers van het land.
Ik schrik soms van de helderheid waarmee de bijbel dit soort gedrag afkeurt:
‘Vergeld geen kwaad met kwaad of laster met laster, maar zégen daarentegen, omdat u weet dat u daartoe geroepen bent,’ (1Pet.3:9). ‘Laat er geen vuile taal uit uw mond komen, maar wel iets goeds, dat nuttig is tot opbouw, opdat het genade geeft aan hen die het horen’.( Efe.4:29)
En wat te denken als Jezus het belang van onze daden in het hier en nu uitlegt aan de mensen om hem heen: ‘Maar Ik zeg u dat de mensen van elk nutteloos woord dat zij zullen spreken, rekenschap moeten geven op de dag van het oordeel.’ (Mat.12:36)
Dit land heeft nog een lange weg te gaan. Eind oktober zijn er ineens 8 (acht!) gevangenis directeuren uit hun ambt gezet en gearresteerd vanwege illegale praktijken. Even daarna is een Hoge Rechter – Raadsheer gearresteerd voor corruptie, nadat er het hele jaar door al leden van justitie zijn opgepakt of afgezet vanwege fraude en corruptie.
Helaas blijken de nieuw aangestelde ambtenaren vaak net zo gevoelig voor oneerlijke praktijken als de mensen voor wie zij in de plaats zijn gekomen.
Ook hierover spreekt de bijbel klare taal – wee degene die hongerigen niet te eten geeft, dorstigen niet te drinken geeft, geen recht doet aan benadeelden, steelt van de minsten, en zo voort.
In Micha 8 wordt waarschijnlijk de meest bekende oproep gedaan hoe dan wèl te leven: ‘Hij heeft u, mens, bekendgemaakt wat goed is en wat de HEERE van u vraagt:
niets anders dan recht te doen, goedertierenheid lief te hebben en ootmoedig te wandelen met uw God.’
Het is niet eenvoudig om van het Albanese volk te verwachten dat zij zich allemaal aan de regels houden, als zoveel van hun leiders en gezagsdragers zich keer op keer van hun slechtste kant laten zien. Het is zelfs een belangrijk argument van veel Albanese asielzoekers om hun geluk buiten hun corrupte vaderland te zoeken.
Ons werk is om relaties aan gaan, met gevangenen, hun families en met vrijwilligers uit de samenleving. Onze opdracht is om een ander geluid te laten horen, ander gedrag voor te leven en te wijzen op de bron van ons anderszijn. Ik ben blij dat we dit kunnen doen met ondersteuning van zoveel vrienden en partners – dat maakt ons werk beter zichtbaar en dat geeft onze boodschap meer impact.
Keuzes tussen goed en slecht lijken in de Albanese samenleving zoveel eenvoudiger dan in bijvoorbeeld de Nederlandse samenleving. En toch krijgen we allemaal te maken met die keuzes, helder of niet. Iedereen herkent de momenten dat ‘ons geweten spreekt’, of dat ‘de gelegenheid zich opeens voordoet..’
Generaliserend lijkt de Albanese samenleving egoïsme als focus te hebben, en zou de Nederlandse samenleving misschien onverschilligheid kunnen worden verweten. Ga je daarin mee, of niet.
Ik heb de verwachting dat het steeds lastiger zal worden om te kiezen voor dat wat God van ons vraagt, of wat ons geweten ons zegt. En door wie of door Wie laten we ons geweten vormen.
Ik lees graag in het oude testament van de bijbel. Ik herken er een God in die zich uitspreekt wat Hij van waarde vindt, en aan de andere kant wat Hij beslist niet kan uitstaan. Uiteindelijk zal God daarover het laatste woord hebben. En tot die tijd geldt onder meer de tekst, waarvoor wij dan wel geroepen zijn: ‘Vergeld geen kwaad met kwaad of laster met laster, maar zégen daarentegen, omdat u weet dat u daartoe geroepen bent.’ De tekst is eigenlijk nòg mooier als je het laatste deel erbij leest: ‘….. opdat je zegen zult beërven’.
Ik wens ons allemaal die zegen!
Fred Westerink
Tirana, Albanie
Ps – dit realiseer ik me de volgende dag – Opmerkelijk is dat de huidige regering 2 publiekelijk bekende christenen heeft aangesteld als staatssecretaris. Beiden zijn ze niet aan enige partij verbonden. Wat zou het mooi zijn als zij hun invloed kunnen laten gelden in het landelijke regeringsbeleid.
Ik ben op de twee jaarlijkse bijeenkomst van Prison Fellowship (PFI) Europa en Centraal Azië en ik ben diep onder de indruk. Wat hebben veel mensen toch aansprekende verhalen!!!
Ik deel ze graag met je.
De huidige directeur voor Europa en Azie wordt in India als jongen van 8 naar een kindertehuis gebracht omdat zijn moeder niet meer voor hem kan zorgen. Hij is Hindoestaans, het tehuis is Christelijk, en wordt gefinancierd door één Nederlandse familie. De jongen wordt christen, de nederlanders betalen zijn opleiding, tot en met zijn universiteit. Daarna is hij verschillende malen in Nederland geweest op zoek naar deze weldoeners, zonder succes.
Hij zegt dat zo’n 80% van de jongeren waarmee hij opgroeide nu leiders zijn in wereldwijde christelijke organisaties en de donors weten waarschijnlijk van niets. Geweldig hoe hun trouwe support is beloond.
“Ik wil mijn kleinkinderen vertellen dat hun opa iets heeft gedaan voor de kinderen van gevangenen wereldwijd”. Dit zei de algemeen directeur (CEO) van PFI toen hij het bestuur overtuigde om een kinder sponsor programma te starten. Wat een statement. Het bestuur was om. Ik ook.
En hij ís nog niet eens opa!
Op dit soort bijeenkomsten hoor je de meest onverwachte verhalen. De Bijbel staat vol van oproepen om goed te doen voor mensen die het minder hebben. Des te verrassender en verfrissender is het om het verhaal van gewone mensen te horen.
Eén van de meest beruchte criminelen in Schotland was in de gevangenis tot geloof gekomen. Drugs, geweld, noem het maar, hij was de spil. Terry haar man was politie agent, had geholpen bij zijn arrestatie, en aan het geloof deden ze niets.
Dan komt de voormalige crimineel na zijn vrijlating bij de agent langs, maar doet niets anders dan te vertellen hoe hij tot geloof is gekomen. Die zagen ze echt niet aankomen…
Terry is nu sinds 29 jaar de nationale leider van PF Schotland. Haar man werd predikant. En onder haar leiding hebben nu duizenden gevangenen in Schotland een programma van verzoening doorlopen, sámen met slachtoffers van criminaliteit.
De voorzitter van het internationale bestuur van PFI doet zich graag voor als een boer van eenvoudige komaf. Uit Nieuw Zeeland, in z’n knauwerig Engels. Dat is wat hij zegt vanaf het podium.
Na een aantal persoonlijke gesprekken geeft hij toe dat hij verschillende bedrijven bezit, die tenminste 50% van
hun winst aan christelijke missies geven, meerdere miljoenen per jaar.
Ik zie die bedrijven als van God gekregen, zegt hij, wat kan ik dan anders doen?
De nieuwe directeur PF Engeland Wales heeft als verplichting op zich genomen om ALLE vrijwilligers te ontmoeten, precies op de plekken waar de vrijwilligers bijeenkomen. Alle 2500! Na 2 jaar heeft hij er 800 bezocht, soms 7 uur rijden om bij een gebedsochtend te zijn.
Prachtig! Ik ben oprecht blij dat ik bij Prison Fellowship International hoor, als Prison Fellowship Albania.
En ik ben blij met de tomeloze inzet van al mijn collega ‘strijders’ voor (ex-) gevangenen, hun kinderen en families.
Of zoals mijn Bulgaarse priester vriend Nikolai zegt: ‘For the least, the last and the lost’.
Om hen een nieuwe toekomst te geven waarbij ze Jezus mogen leren kennen, in gezonde gezinnen, en met steeds minder mensen in de gevangenis.
Ondertussen kan ik ook ècht wel genieten van de plek waar we samenkomen – Cascais in Portugal. Ik ga naar buiten, nog even genieten van de natuur en morgen een lange lange dag terug naar Albanie.
Ik ben op de twee jaarlijkse bijeenkomst van Prison Fellowship (PFI) Europa en Centraal Azië en ik ben diep onder de indruk.
Met ontzetting heb ik vanavond het Albanese nieuws gevolgd – zondagavond, politiek. De minister president gebruikt de meest schunnige en grove benamingen voor de leiders en leden van de oppositie. En ook de oppositie laat zich horen van hun slechtste kant. “Dief, leugenaar, kleine ettertjes, minderwaardige onvolgroeide kloon”- dit zijn zomaar een aantal gebruikte termen van de vertegenwoordigers van het land.
minder hebben. Des te verrassender en verfrissender is het om het verhaal van gewone mensen te horen.
